BMW R27

Na de Tweede Wereldoorlog had BMW vanaf 1948 de motorfietsproductie weer opgepakt met 250cc-modellen. Achtereenvolgens verschenen de R 24 (1948), deR 25 (1950), de R 25/2 (1951), de R 25/3 (1953) en de R 26 (1955). In grote lijnen waren het identieke machines. Ze hadden een "vierkante" (boring x slag 68 x 68 mm) langsgeplaatste eencilinder-kopklepmotor. Deze had één nokkenas die viastoterstangen de kopkleppen opende. Ze dreef tevens de oliepomp aan. De gelijkstroomdynamo zat vóór op de krukas. Er was een zwaar vliegwiel gemonteerd, met een kijkgaatje in het carter om de ontsteking af te stellen. De aandrijving verliep via een enkelvoudige droge plaatkoppeling, een voetgeschakelde vierversnellingsbak en uiteraard de cardanas, die van een rubber trillingsdemper was voorzien. Motor en versnellingsbak waren van gegoten aluminium, met gietijzeren cilinders. Achter op de carburarteur zat een nat luchtfilter, dat regelmatig ingeolied moest worden, waarna de olie het stof in de aangezogen lucht vasthield. Aan de voorzijde zat aanvankelijk een telescoopvork en de achtervering bestond uit een eenvoudige plunjervering, volle naaf trommelremmen en was het vermogen gestegen van 12 naar 13 pk. Er waren kogelkoppelingen voor zijspangebruik aangebracht en daarvoor was ook een speciale overbrengingsverhouding in de eindaandrijving leverbaar. De machines waren ook wat luxueuzer geworden. Vlak na de oorlog waren het nog "spaarmodellen" zonder chroom en achtervering. De R 26 die in 1955 verscheen had ten opzichte van zijn voorganger R 25/3 een opnieuw vergrote carburateur (een Bing-carburateur met een doorlaat van 26mm) en een hogerecompressieverhouding gekregen. Dat leverde weer twee extra pk's op. De machine leverde nu 15 pk bij 6.400 tpm en haalde een behoorlijke topsnelheid van 128 km/uur. Bovendien was het een “Vollschwingen BMW” geworden. Dat hield in dat er aan de voorkant een Earles schommelvoorvork was gemonteerd, terwijl de plunjervering aan de achterkant was vervangen door een achtervork. In de loop der tijd werden ook elektrische richtingaanwijzers (de "Koeienogen") en eenduozadel voor de R 26 leverbaar. Toen de R 26 in 1960 werd opgevolgd door de R 27 waren er 30.236 stuks geproduceerd.